Perfect presenteren, hoe doe je dat? Kunnen we dit eigenlijk wel? Is iets wat imperfect is eigenlijk niet veel spannender en boeiender om naar te kijken? We praten immers niet voor niets over ‘de schoonheid van de imperfectie,’ toch? Fouten maken mag. ‘Maar’, zegt het stemmetje in je hoofd, ‘als de zaal volzit met publiek, moet het goed gaan!’ En dat is heel begrijpelijk. Maar het ‘perfect’ moeten presenteren onder druk legt flink wat gewicht in de weegschaal. Hoe kun je dan toch in je lijf blijven en niet in je hoofd schieten? Het gaat er om dat je alles wat is laat zijn. Dat is de crux. Omarm alles wat er is. Het stemmetje, de druk, het perfect moeten presenteren, de zaal, de mensen die er zitten, de trilling die je misschien voelt in je lichaam en hoort in je stem. Maar, en dat is heel belangrijk, blijf daarbij vooral ademen. Is het spannend en zit je adem hoog? Zucht even een paar keer. Beweeg je tenen en je vingers, voel je voeten, kom in je lijf, weg uit je hoofd. Maak contact met jezelf. Van daaruit maak je contact met je publiek. Zorg er voor dat het veilig is voor jou. Dan is het ook veilig voor de zaal. Die spiegelen immers alles. En ga niet te snel. Stap voor stap. En als het echt heel spannend is, zeg het gewoon. Delen is helen. Geldt ook voor dit. En niets menselijks is ons vreemd. Immers uit onderzoek is gebleken dat 95 % van de studenten liever in de zaal zitten, dan dat ze op dat podium staan. Dus omarm dat wat is. Omarm de imperfectie, zo wordt de kwetsbaarheid van je presentatie jouw kracht. Want de zaal herkent het van zichzelf, en zal zo meegaan op reis in jouw presentatie, in jouw verhaal. Zo wordt jouw presentatie via de weg van de imperfectie toch nog perfect. Maar dan niet glad en gelikt, maar authentiek. Probeer maar! Succes met presenteren!