Contact gaat voor contract. Dit is een gouden regel. Maar je publiek echt aankijken, dat is best wel een dingetje en super spannend voor veel mensen. Toch is dat wel de eerste stap. Kijken. Niet over de hoofden heen, want dan kijk je niet. Maar echt kijken. Zie de mensen, dan zien ze jou ook. Want de zaal is een spiegel. Die geven precies terug wat jij doet. Dus als je niet echt contact maakt, dan voelen mensen zich onbewust vaak buitengesloten en haken af op de inhoud van je verhaal. Gaan rommelen in hun tas, nog even een appje versturen enz. Dus echt kijken is cruciaal.
Soms kiezen sprekers voor de variant om drie mensen in het publiek aan te kijken. Maar wat gebeurt er met het overige volk dat er zit? Die voelt zich niet gezien. Buitengesloten. Het stemmetje “Goh, ik doe er zeker niet toe,” klinkt in hun hoofd. Ook dan bestaat het gevaar dat ze afhaken (vluchten) of dat er opstand komt (vechten). Dat men denkt: “Wacht maar, ik ga het jou straks heel moeilijk maken bij het vragen stellen…”
Dus contact gaat altijd voor contract. Het contract is de inhoud, je PowerPoint. Maar als er geen contact is kun je wel gaan zenden, maar na afloop heb je geen idee of je boodschap is aangekomen. Dus, durf vanuit rust te kijken en maak contact. Succes!