Je kunt de vonk niet doorgeven als het vuur niet brandt.
Wat wil het publiek bij een saai verhaal? Precies, dan wil het weg!
Dus is het super belangrijk wanneer je de aandacht wil vasthouden om levendigheid aan je verhaal toe te voegen. Dit kan op allerlei manieren. Door beeldend te gaan vertellen, de interactie op te zoeken, de wetten van het theater toe te passen, maar vooral ook door emotie toe te voegen. Ook wel pathos genoemd in de Griekse oude retorica.
Als je kijkt naar de Italianen hebben die daar doorgaans geen problemen mee. We zien het allemaal voor ons, toch? Hoe zij gebruik maken van hun handen, lichaam en emotie wanneer ze iets aan elkaar vertellen. Passie en levendigheid genoeg! Maar wij nuchtere Hollanders hebben al snel het motto: doe maar normaal dan ben je gek genoeg. Droog, nuchter, afstandelijk, koel. Gevaar voor monotonie bestaat. Dus soms moeten we even expres wat levendigheid opzoeken, door bijvoorbeeld aan onze stem te weken. Te zingen of stemexpressie toe te voegen. Zodat onze klank weer meer melodie krijgt. waardoor je verhaal vanzelf al meer kleur en levendig wordt.
Maar ook is het belangrijk om je gevoel in te zetten. Emotion is the fast lane to the brain, is een gevleugelde uitspraak. Dus zog dat je connectie hebt met het onderwerp waarover je moet presenteren, dan wordt het makkelijker en natuurlijk om er met meer passie over te vertellen. Spreek vanuit je hart, dan kun je andere harten raken. Probeer maar!
En vind je het fijn om hier wat hulp bij te krijgen? In onze trainingen vloeiend presenteren, stressvrij presenteren en the story of my (corporate) life komen deze elementen ruim aan bod, zodat jij leert om het vuur op te stoken en de vonk door te geven.