Ken je dat? Het stemmetje dat altijd weer zegt: nee, presenteren dat kan ik niet hoor! Laat een ander die presentatie maar doen, want ik doe het altijd zo beroerd! Presenteren is niets voor mij! Ik raak de rode draad kwijt tijdens m’n presentatie. Of erger nog, ik word net zo rood, als die rode draad. Of ik ga hakkelen. En wie wil er nu naar een hakkelend mens kijken en luisteren dat presenteert? Het zweet breekt me uit, alleen al aan de gedachte van presenteren.
Of misschien krijg ik een black-out tijdens m’n presentatie, of ga ik ratelen en weet ik echt niet meer wat ik heb gezegd op het eind. Nee, ik besteed het heel graag uit aan…jou!
Want jij bent zo goed, jij kunt vloeiend presenteren, als jij daar gaat staan, wordt iedereen altijd stil, hangt het publiek aan je lippen. Jij kunt inspireren, de mensen meenemen op reis in jouw verhaal. Jij kunt pas echt goed speechen als een professional!
Ik kan niet goed presenteren. Ik kon nooit goed presenteren en ik ga nooit goed leren presenteren. Ik vind presenteren verschrikkelijk. Ik vind presenteren zo spannend. Ik vind presenteren dood eng. Ik eet nog liever m’n schoen op, als ik die presentatie maar niet hoef te doen.
Misschien moet ik maar niet op die ene baan gaan solliciteren, want dan moet ik parten, mezelf presenteren tijdens het solliciteren, iets vertellen over mezelf. En wat als ik het dan niet meer weet? Liever blijf ik thuis achter de geraniums. Of kruip ik weg, diep onder de wol. Dan maar niet die baan, dan maar geen carrière. Alles beter dan dat ik in het licht moet staan en iets moet zeggen, met alle ogen op mij gericht…want dat voelt als…dood gaan.
En dat wil ik niet.
Herkenbaar? Die innerlijke criticus, of oude overtuiging dat je niet goed kunt presenteren? Dat jij waardeloos bent? dat die ander altijd zo veel beter is dan jij?
Maar is dit eigenlijk wel zo? Of heb je het zo vaak tegen jezelf gezegd dat je het bent gaan geloven? Dat dit een vaste overtuiging is geworden, die diep verankerd is? En vond je het vroeger misschien best wel een beetje leuk om eens de aandacht te hebben? Maar is het ergens mis gegaan met bv een verkeerde spreekbeurt die niet lekker liep, of een kinderachtige pesterij? Waar is die overtuiging vandaan gekomen?
Maar bedenk altijd, wat kan er gebeuren tijdens je presentatie? Natuurlijk is iedereen bang om het niet meer te weten, is er de angst om te hakkelen en een flater te slaan. Maar wat dan nog?
Wat is het ergste dat je kan gebeuren als je niet vloeiend kunt presenteren? Of als je het even niet meer weet?
Natuurlijk, dat je wordt opgegeten! Maar wordt je écht opgegeten? Nee. Maken de mensen je af? Nee. Kijk naar Mark Rutte. Zelfs hij maakt wel eens een fout. Is de rode draad soms even kwijt. Hij roept dan gewoon om Carolien.
En dat kan. Dat mag. Dat maakt het alleen maar menselijk. Want écht, we kunnen niet alles weten. Niemand kan alles weten en niemand is perfect. Dus omarm dat. Laat dat gevoel ook toe. Inplaats van te vechten tegen je presentatie of te vluchten. Het is zoals het is. Én je doet je best en meer kun je niet doen als je presenteert.
Het is dus de kunst om dat stemmetje in je hoofd dat zegt dat jij niet goed kunt presenteren te tackelen. Het eens toe te spreken. het liefdevol toe te spreken. Om eens te kijken waar die overtuiging vandaan komt want misschien vond je het vroeger ten diepste stiekem best wel leuk om een presentatie of voordracht te geven. Kijk naar jezelf met milde ogen en vergelijk jezelf niet steeds met die ander. Maak jezelf niet klein. Want echt, daar heeft helemaal niemand wat aan. En jijzelf al helemaal niet.
Dus betrap jij jezelf op een belemmerende overtuiging als het om vloeiend presenteren gaat? Gooi hem over boord! En als je daar wat hulp bij kunt gebruiken, mag je ons inschakelen.
Dan gaan we samen kijken waar jouw overtuiging of kwetsuur is opgelopen. Om die voor eens en altijd goed te resetten.
Kom in dat geval lekker meedoen in de 3 daagse training stressvrij presenteren of in de andere 3 daags presentatietraining vloeiend presenteren.
Dan leer je alle kneepjes van het vak, om voortaan ontspannen, vloeiend en vrij van stress in het licht te gaan staan.
Ik ben benieuwd wat voor moois er dan allemaal zichtbaar wordt…